Uit: 1977
Leeftijd: vanaf 10 jaar
ISBN13: 9789021667591
Gemiddelde verkoopprijs: € 14,95
Thema's: angst, honger, liefde, vertrouwen

 Voorgelezen  (wel even naar het boek Boris scrollen) 

Recensie

Het is oorlog, mensen om je heen gaan dood van honger. Je vader is ook dood en er is geen eten. Je hebt steeds dezelfde nachtmerries. Je loopt over het krakende ijs van een gevaarlijke rivier om aan de overkant eten te vinden. De Duitsers zien je! Wat kan je nu nog doen? Wie is de vijand in dit waargebeurde verhaal over Boris? Karel Spitsbaard

Samenvatting

Boris heeft vaak dromen over het Ladoga meer. Over dit meer moeten vrachtwagens met voedselpakketten en evacuerende mensen rijden. Boris droomt altijd dat er een waterdier onder het water zit en dat die ervoor zorgt dat de vrachtwagens door het ijs zakken. Boris heeft deze nachtmerries, omdat zijn vader zo om het leven is gekomen.

Omdat Boris’ moeder meer eten nodig heeft, sjoemelen Boris en Nadja eerst met de voedselkaarten. Als dit niet meer gaat, gaat hij op een dag met Nadja naar aardappels zoeken in het “niemandsland”. Serjozja had Nadja verteld hoe ze daar moesten komen en dat ze erg voorzichtig moesten zijn. Na een lange tocht, waar maar geen einde aan leek te komen, zakte Nadja in elkaar van de honger, ze was bewusteloos. Enkele minuten later hoorde Boris een geluid en werd bang. Hij was echter niet nodig bang te zijn, want het geluid was van Duitse soldaten, die Boris en Nadja wilden helpen. De soldaten brachten Boris en Nadja terug naar huis en gaven hen wat eten dat Boris deelde met zijn zieke moeder.
De volgende dag stortte Boris’ wereld in elkaar toen hij merkte dat Nadja was gestorven aan voedseltekort. Hij wist Nadja’s dagboek te bemachtigen en zijn moeder las hem daaruit elke avond een stukje voor. Zo kwam hij erachter wat Nadja gevoeld en doorgemaakt had.

Een dag later kwam er een brief, gericht aan Boris. Hij werd uitgenodigd om naar het theater te gaan. Boris wilde niet gaan omdat hij dacht dat het een list was om alle kinderen te evacueren en dat wilde Boris niet. Toch ging hij, omdat zijn moeder had gezegd dat ze een maaltijd zouden krijgen. Boris had ongelijk. Er was alleen maar een theatervoorstelling gezellig met veel kinderen en geen evacuatie. Ook de maaltijd kreeg hij. Vlees en aardappelen, wat hij al in tijden niet meer op had. Hij kreeg genoeg en hield eten over voor zijn moeder, die helemaal verbaasd was.
Twee dagen later was de oorlog voorbij. Boris en zijn moeder hadden het overleefd. Boris besefte heel goed dat ook hij dood had kunnen zijn.